De tijd van nieuwe voornemens is weer daar. Ik kies er al een paar jaar voor het anders te doen en spreek met mezelf een motto af. Een kwaliteit dit ik verder wil ontwikkelen en een heel jaar lang mijn aandacht krijgt.

Eind december bepaal ik mijn motto voor het aankomende jaar en stel ik mezelf vragen hoe ik dit kan vormgeven. Gaandeweg het jaar maak ik ankerpunten om te zien of ik nog wel met mijn motto bezig ben en of er al vooruitgang is geboekt. Verder neem ik mijn gedrag onder de loep en hoe de wereld om mij heen reageert of mij test. Aan het einde kijk ik terug en reflecteer ik op alle inzichten die het motto heeft gebracht.

 

Zo heb ik voorgaande jaren aandacht besteed aan:

  • ondernemer zijn
  • rust
  • geduld

Mijn motto voor 2018 was “doe niet zo moeilijk!”. Ontstaan uit persoonlijke irritatie rondom vastdenken. Ik ben er enig in en kan het mezelf onnodig moeilijk of zwaar maken. Hoe kon dit makkelijker? Welke wegen moet ik hiervoor bewandelen? Inzichten die uit dit jaar zijn gekomen zijn o.a.: leg de vraag eens bij een ander neer en laat die de oplossing bepalen. Het bracht nieuwe inzichten hoe andere met mijn probleem om zouden gaan. Een ander voorbeeld is mijn examen sportmassage. Deze verliep totaal anders dan ik had verwacht. Ik stond hyperventilerend buiten het lokaal en was ervan overtuigd dat ik gezakt was. Maar dat was niet zo, dik geslaagd. Toen ik deze ervaring aan iemand vertelde, reageerde die wijs: “nu zie je, of je nu links gaat of rechts, resultaat is hetzelfde en je komt dus via een andere route ook waar je wil zijn. ”

Mijn motto voor 2019 is, zorgen met mijn handen op mijn rug. Waar dit in het werk mij prima afgaat. Wil in dit in privé mij nog weleens verleiden om de boel van iemand over te nemen. Tijd om de uitdaging aan te gaan.

Als deze blog je op ideeën heeft gebracht, laat het me weten. Ik wens je alle goeds voor 2019.

Annemieke